Insectenwandeling natuurgebied Kanaalberm (zaterdag 12 juli 2015)
12 juli 2015 - Kanaalberm Knesselare, wandeling met gids en conservator Etienne.
Het is al meer dan 12 dagen zeer warm zomerweer met zelfs 4 dagen hittegolf. Sedert maart 2015 is er bijna geen regen gevallen. Iemand zei tijdens de wandeling dat het van 1976 geleden was dat het zo droog was… en dat kon je zien aan de begroeiing op de kanaalbermen. Grijze wolken dreigden maar op een paar druppels na bleef het droog.
En zo vertrokken we voor een boeiende wandeling met zeer veel uitleg over oorsprong kanaal. Waterwegen waren eertijds belangrijke economische pijlers. De Zwingeul was dit voor Brugge. Toen deze begon te verzanden zocht Brugge meer water vanuit het binnenland om de geul te spuien. Een verbinding tussen Zuidleie (Brugge) met de bovenloop van de Durme (Gent) was een oplossing maar daar kwam heibel van. In 1382 werd daarrond een echte veldslag geleverd in het Bulskampveld tussen de Gentenaren en de Bruggelingen. De Gentenaren wonnen dit en de verbinding werd een paar eeuwen uitgesteld. Uiteindelijk kwam die er toch bij het begin van de 17de eeuw.
Het graven van het kanaal was mensenwerk. Bodemlagen werden op die manier gemengd, vandaar dat kalklievende planten hier ook afwisselen met soorten die eerder op zure bodems thuishoren. We maakten kennis met gewone agrimonie, heelblaadjes, blauw glidkruid, duizendguldenkruid en stijf barbarakruid. Er hangt een aangename geur op het jaagpad waar watermunt of moerasspirea onze voeten strelen. Het bloeiaspect van het talud laat het een beetje afweten bij deze droogte. Toch hoeft dit niet altijd negatief te zijn. Hardnekkige grassoorten leggen in zulke periodes vaak het loodje waardoor andere planten kansen krijgen. De 4 kinderen (met plastiek potje) in onze groep bleken handige insectenvangers te zijn. Menig vlindertje, ander insect of rups werd onder onze neus geschoven waarna ze voorzichtig terug hun vrijheid kregen. Icarusblauwtje en koevink waren wellicht de opmerkelijkste. De grote sabelsprinkhaan valt dan weer op door zijn formaat. Opvallend waren de vele kaalgevreten planten van het jacobskruidkruid door de sint-jacobsvlinder. Plant en rups zijn giftig en worden daardoor ook vaak met rust gelaten.
Het gevoerde beheer werd toegelicht. De begrazing met schapen en geiten gaat verruiging tegen. Enkel het jaagpad, omwille van de toegankelijkheid, en één enkele zone, omwille van de opmerkelijke botanische rijkdom, worden al eens gemaaid met afvoer van het maaisel. Op die manier krijgen bevertje of trilgras, grote wilde tijm en kattendoorn bv. betere kansen.
En zo vorderden we langzaam. We bewonderen het zeldzame “wit vetkruid” dat welig groeit en bloeit op het talud tussen wandelpad en kanaal. Op het einde van de wandeling, toen de kerk van Sint-Joris reeds in zicht was, kregen we nog wat uitleg over de “wasplaten”. Samen met koraalzwammen, aardtongen en knotszwammen wordt aan deze de hoogste waarde van deze kanaalbermen toegemeten. Het merendeel van deze soorten verschijnt pas na vele jaren gericht beheer. Maar daarvoor zullen we nog een keertje terugkomen in het najaar wanneer deze soorten er staan.
Een mooie zondagvoormiddag is alweer voorbij.
Bevertjes
Duizendguldenkruid
Kanaal - zicht richting St-Joris
Koevinkje
Uitgedroogde bermen
Wit vetkruid
Wit vetkruid
Wit vetkruid