Heidewandeling in het Maldegemveld (zondag 3 september 2017)
Een zonnige, nevelige morgen die nog op de warmte van de zomer doet hopen maar reeds de kilte van de naderende herfst voorspelt. Een ideale zondag om onze eigen paarse heide te verkennen.
We vertrekken langs de eerste waterbergingsbekkens, die nog steeds droog staan, en horen op de achtergrond een kruisbek zingen. Op het perceel waar de lorken een 6-tal jaar geleden gekapt zijn, ontdekken we dat zonnedauw en moeraswolfsklauw reeds op een paar open plekken te vinden zijn. Een verrassende en verheugende vaststelling. Het wandelpad langs de Drongengoedweg voert ons tussen oudere struikheide die hier, in het warme ochtendlicht, voor een betoverend mooi landschap zorgt. Dit is ook het biotoop van de mysterieuze nachtzwaluw.
De Langedreef, waarnaast elegante Konik-paarden het graasbeheer op zich nemen, brengt ons naar het perceel aan de Prinsenvelddreef waar de recentste plagging gebeurd is. Ook hier begint de heide zich reeds te tonen. Aan de overkant van het perceel bemerken we een grote zone brem die daar spontaan teruggekeerd is. Ook vroeger, halfweg vorige eeuw, was dit perceel een struweel met brem en heide.
Via de derde waterbekkens en het oudste deel van het Maldegemveld bereiken we het rabattenperceel. Hier is het schrale heideherstel meer dan 10 jaar oud en dat zien we duidelijk aan de plantenrijkdom: tussen de struikheide merken we de overvloedige aanwezigheid van de primitieve moeraswolfsklauw en de stiekeme zonnedauw. Ook de sierlijke blauwe knoop staat hier volop in bloei op een tapijt van gele tormentil. Gewoon prachtig!
De melancholische zang van een roodborst begeleidt ons terug naar de parking. Langs de Drongengoedweg merken we nog een groepje roze stinkzwammen.
Bedankt Kurt voor een boeiende wandeling die de verschillende fasen in de terugkeer van het schrale heidelandschap, door volgehouden en gericht beheer, mooi illustreerde.
