Natuur- en landschapswandeling (zondag 2 augustus 2015)
Zondagmorgen, 2 augustus. Een schitterende zomerse dag. Op de parking staan 9 geïnteresseerden wat verweesd te wachten op de gids die niet komt. Dat is Etienne, onze autoriteit voor het Drongengoed/Maldegemveld, absoluut on-typisch. Foutje in de agenda, het kan iedereen overkomen. Over naar plan B: “is Lia er niet?”. Die komt er aan, ietwat over tijd, onvoorbereid en ongedocumenteerd. Maar kom, de zon schijnt, iedereen is mild en in het bos valt altijd wel wat te beleven. Zo bijvoorbeeld de besjes van sporkehout in drie kleuren. Of de oranje getinte strepen van een alg op de stammen van Amerikaanse eik. Of nog de brede lappen doolhofzwam en platte tonderzwam op afgezaagde stronken. De vogelgeluiden blijven in deze periode heel bescheiden: toch nog de roep van grote bonte en groene specht, die van de boomklever, alarm van winterkoning. En de ‘wiet’ van tjiftjaf? vink? of…
Een zijsprongetje in een fijnsparbestand betekent het negeren van een verbodsbord. Onze straf is het NIET waarnemen van damherten die zich hier vaak ophouden. We zullen het verder moeten stellen met hun loopsporen, keutels en wissels. Verder op de wandeling nog hak-, knaag- en pluksporen van andere bosbewoners, een bont zandoogje zonnend op een eikenblad, een oud spechtengat aangeslagen door hoornaars. Een bruine kikker-peuter van amper 2 cm mag even BV zijn: wie het kleine niet eert, …
De verzameling russula’s – 7 stuks bij elkaar – zou Etienne zijn hart hebben doen opspringen. Een hulde aan de symbionten is hier ‘incontournable’.
Onder de aanwezigen is er een nieuw gezicht, voor wie dit een eerste kennismaking is met het Drongengoed. De wandeling wordt daarom langs de hoeve gepland. Uiteraard komt daar wat historiek van de ontginningen bij.
Bij het laatste rechte stuk naar de parking toe wuiven we de mensen uit die hun afspraak thuis wensen na te komen. De rest van het gezelschap maakt rechtsomkeer. Immers, bij dit terrasjesweer wenken de tafeltjes vóór de hoeve.
Het middaguur is al voorbij als we langs de weide lopen waar de schaapskudde van herderin Leen pleistert onder het alziend oog van haar opgetrommelde collega Sarah. Niet alleen de gids weet zich dus van een vervanger(ster) verzekerd.
